Eit innfall som førte til eit innlegg

Hei!

Nå fekk eg plutselig lyst til å skrive noko lite her inne på bloggen igjen. Det er sporadiske postar, men eg ser på statisitkkane at nokon er iallefall innom av og til. Kven det er og kva dei vil, det er det verre med. Uansett seg eg pris på deg som kikkar innom, uansett om du er ein Bot eller et faktisk menneske.

Siste tida har gått i mykje jobbing, sosiale hendelser og avslapping. Eg har fått meg 50% vikariat i akuttmottaket på Førde Sentralsjukehus. I tillegg har eg klart å fullføre Helse Førde sitt vikarkurs - som gjere at eg kan ta ekstravakter i ambulansen som ambulanseassisten. Nokre av kursdeltakarane har tenkt å ta 160 koden, som er utrykkningslappen, men eg tenker eg venter med det til eg har fått litt tid bak i bilen og køyrt den litt på rolige turer. Ambulansen er mykje høgare, breidare og lenger enn nokon annan bil eg har køyrt, så det tar litt tid å bli vandt til å manøvrere den.

Eg er sjukepleiar!

Hei

Godt nyttår! Det er vel framleis lov å seie det? Uansett, godt nytt år til deg som har forvilla deg inn på bloggen her. Nå er det faktisk gått ein månad sidan eg oppdaterte dokke om kvardagen min, og mykje har skjedd sidan. Det har vore mange grunnar til å juble, men den aller største grunnen kom for litt over ei veke sidan. Eg har nemlig fått autorisasjonen, og kan med god samvit seie "Eg er sjukepleiar". Det er litt rart. Ein feirar studieslutt når ein leverer bachelor. Dette var den første store milepælen den siste tida. Så var det resultatet på oppgåva, som kom tre veker seinare. Då feira ein bestått studium. Så var det berre å vente. For det er ikkje en sjølvfølge at ein blir autorisert. Dei aller fleste får jo autorisasjon, men ein kan jo vere uheldig å vere blandt dei som ikkje får. Difor har eg på ein måte ikkje heilt klart å senke skuldrane og juble sikkelig, før eg fekk brevet i posten som sa det at eg er autorisert som sjukepleiar. JUBEL!

Planane fram over

Hei,

Nå har eg vore borte frå bloggen ei stund. Det er rett og slett fordi det ikkje har skjedd så mykje i det siste. - Litt har det jo, ellers ville det jo ikkje kommet noko på bloggen!

Det aller største eg har å meddele er det at eg har tatt avgjerda om kva eg skal gjere etter eg er ferdig i militæret. Etter litt klaging (over det å måtte bestemme meg for kva eg skal bestemme meg for..) og litt syting (over prinsippet at eg hater å bestemme meg) så har eg kommet fra til det at eg skal studere. Så alle puslespillbrikkene er klare, mangler berre å pusle dei saman.
Så i januar skal eg altså flytte ut i den store verda, aleine (...nesten) for å begynne på bachelor i Sykepleier i Førde. Det blir berre eit steg i riktig retning, for å kunne nå ambulanse, som har vore draumen i eit par år nå.
- som du kanskje har tenkt deg til, skal eg flytte inn hos min kjære Tore, sidan han har lærlingetida si i Førde, føles det berre naturlig å flytte sammen. Skummelt, men på samme tid gleda eg meg veldig!

Ellers er "nye meg" kommet, altså personen som skal overta stillinga mi når eg reiser her frå i Januar. Så til helga blir det hela i taket og tenna i tapeten, for å feire eit års tjeneste til det norske Forsvaret, det blir bra!

På bilete ser du litt av rommet mitt, klar til insp! Ryddig og fint.

Grønn uniform!

I dag går eg i grøn uniform. Det var veldig rart å sjå seg sjølv i spegelen i dag. Har jo i nesten 10 måneder berre sett meg sjølv i sjøforsvarets uniform!

Fram og tilbake, er ikkje like langt!

Dei siste dagane har vore utruleg innholdsrike. Fredag reiste eg heim, og som alltid når eg er ute å reiser, så må det alltid skje noko spennande. Denne gangen var toget mitt forseinka. Så mykje, at når eg kom fram til gate, var boarding begynt.
Flyet var meir eller mindre i tide til Oslo, så eg hadde god tid igjennom toll og innsjekk. Så begynte eg å bli sulten, men Gardermoen er så grådig dyrt! Så det ble til at eg venta til eg kom heim. Når eg var heime fekk eg mamma sin heimelaga pizza! Hurra!
Etter en lang dag med reisint, var det natta-tid og "tidlig" opp, sidan eg og Tore skulle møte Renate på kafé før ho reiste til Oslo og vidare til Tyrkia (Heldig!).
Vi var også inn i operahuset for å hilse på opera-folka. Så bar det heim for å lage heimelaga wok. Alt untatt sausen, det var godaste toro som laga. Himmel så godt det var. Friske grønnsaker, nudla og bearnesaus. NAM!
Ellers så var søndag en dag der vi spiste mykje. Lunch hos pappa, te/kaffe hos Mons og Bente og fårikål   med mamma.
Til en forrandring var det Tore som reiste fra meg denne gangen, siden han ikkje hadde fri mandagen. Det var litt tungt å sei ha det, sidan eg ikkje får sett han skikkelig på nesten 3 månder. (Bare 67 dager igjen nå!)
Så kom mandagen, der eg sov lenge, fekk pakka og slappa av. Så gjekk turen på kafé med Hanne, Johanne og Hege.
Hanne var ein engel og køyrte meg til Florø, der flyet mitt skulle gå ifra. Turen var fantastisk! Vi sang til Madonna/Glee og prata om laust og fast heile vegen, Hanne rakk å forelske seg i bilen min som forresten har hatt EU-kontroll og hadde 0 feil. Flott!
Så gjekk turen til Madla. Vart henta av onkel og Cesilie på flyplassen, og fekk ta turen til Mosterøy for å sjå korleis huset dei har kjøpt seg ser ut. Dei har kjøpt seg eit oppussingsprosjekt, men dei var kommet langt, og det var blitt fint det som var gjordt. Gleda meg til å sjå når det er heilt ferdig!
Det å gå inn porten på Madla igjen var veldig rart. Vi budde i b-blokka, sammen med Vakt og sikring og MP. Veldig hyggelige folk, det lille vi snakka med dei.
Foredraga gjekk greit. Det ble litt på sparket, men det klarte vi. Eigentleg var det berre eg og Amalie som skulle opp, men når eg kom til Madla, sa Amalie at Honar også er her, så det var kos.

Eg er glad for at vi var så mange, sidan vi hadde meir enn nok å gjere på stand. Himmel altså. Følte eg prata hull i hodet på alle som var der, men hei, dei spurte!
Det var mange som var interesserte og ein god del gode kandidatar. Så kan trygt seie eg er nyskjerrig på kven som kjem nedover! - SPENT.

Hei! Vil du ta over jobben min? 

Uniformen min!

Tenkte eg berre skulle vise dokke litt av uniformen min, eller som det heter på blogg-språket, "Dagen (årets, i mitt tilfelle) outfit!"

Eg la meg med vått hår, så sjekk fluffy'n da!

Dette er "US" (Uttales JUES) som er sjøforsvarets arbeidsuniform.

Alt utstyret er (sjølvsagt) fra Forsvaret, Kleslageret på Madla! (Høhø!)

Frisk, men sjukmeldt

Da har det seg altså sånn at eg er blitt sjukmeldt. Eg er ikkje sjuk. Bare smittsom.
Eg har altså pådratt meg augebetennelse, og det er tydeligvis smittsomt.
Det heile begynte med at eg tidligare har kjent at auga var litt "tørre", klødde, svei og verka litt. Tenkte ikkje så mykje over det, og tenkte at eg berre hadde litt tørre auge, også såg eg meg i spegelen, og det kvite i auga var ikkje kvitt lenger. Heller litt grå/gult. Så eg Googla det. Ikkje lurt kan ein seie. Google ha meg til å tru at eg hadde leversydom.

Måtte jo sjekke om eg såg feil da.. Men kamera oppfattet det også da!
Paranoid, much?

Så eg fann ut at det var kanskje best å vertfall høyre med Medic om dei kunne ta ei blodprøve, så eg fekk bekrefta at eg var heilt iorden.
Så eg gjekk ned, og ho ville sende meg til en spesialist, også kalt optiker da, som skulle sjå.
Han såg med en gang kva det var, og det heile tok vel rundt 5 minutter.
Fekk to forskjellege augedråpar, ein mot betennelsen og ein mot tørre slimhinner.
Tilbake på jobb, og alt var fint og flott, fram til Medic fekk brev fra optikeren med kva som var galt, og ba meg komme ned. Ho sa egentlig kort og greit at eg ikkje fekk vere på jobb resten av veka, sidan eg var smittsom (gnikka meg i auge og tar på ting). På ho virka det som om eg, lille "kid'n" født i 92, hadde planer om å gnikke meg i auga og ta på alt og alle.
Så nå sitter eg her og leser litt til eksamen med TV3 syndrom, leser i 10 minutt, og gjør andre ting inn i mellom. Lurer på å gå ut å klippe plen, men nå går det Harry Potter på TV!

Sååå, her er dagens sjuke-"outfit"

Om det å bu på ein buss i Frankrike

Veka har vore veldig spennande. Har vore mykje sjølvstendig på jobb, og det har vore greit å få eit overblikk på korleis eg har lyst til gjere det, i tillegg til at eg har funnet ut litt kva eg er usikker på.
Denne helga har det vore velferdstur til Normandie i Frankrike. I løp av helga har eg meir eller mindre budd på bussen. Vi skulle egentlig starte 07.00, men siden dei i Frankrike har siesta, måtte vi starte 06.30 fra Brunssum for å rekke frami tide før den begynte,siden noken var litt seine og vi kjørte litt feil og sånn rakk vi ikkje dette, og kjørte rett vidare rikeste post, som var champagne smaking. Utrulig kult! Vi fekk god lunch, men dokke kjenner meg, kresen som berre det, så baguette med roastbeef blei min lunch. Hadde dei berre ikkje hatt crabsticks i pastasalaten.. Neida.
Så var det vidare. Neste post er å kjøre heile veien til hotellet Honefluer (null peiling på korleis det skrives, men det ser da fransk ut det der, gjer det ikkje?) det var lange timer og vi blei forseinka grunnet kø på motorveien uten for Paris. Men! Eg fekk sett Eifeltornet!! Sånn langt bak i horisonten da, bur still. Sett er sett! Så endelig framme med hotellet, spise middag og gå og legge seg.
Dagen etterpå, anmarsj 09.00 (egentlig 08.00 men sjåførane måtte ha 10 timer fri, visst nok) vi droppa Point Due Hock (veit ikkje korleis det skrives, men fryser jo fransk ut det også, eller?) og reiste rett til Freds museet for å få informasjon om 2. Verdenskrig og d-dagen. Mange grusome fakta og bilder, og eg fann ut at vi blir ganske godt skjerma for mykje av det som skjedde på skulen. Så reiste vi til den Amerikanske gravplassen. Det var så utrolig fint der! Sjølvsagt var det trist. Det var så ubegripelig mange kross og stjerner! (jødane blei begravd med stjerne som stein, isteden for kors). Det var mange tusen. Eg er sikker på at der var opp mot 10 000 kors. Fint på linje, loddrett, vannrett og diagonalt. Vidare på 360• kino, for å sjå filmklipp i fra sjølve d-dagen. Det var mykje grusomt. Det var i alt over 2,8 millioner soldater i fra Polen, Frankrike, Britania, USA og andre land som deltok i denne operasjonen.
Etter det var det til en liten landsby å spise lunch før vi reiste tilbake til hotellet. Vi skulle egentlig innom ein plass som handlet om Pegasus, men droppa det, siden det egentlig ikkje var så mykje å sjå, og vi hadde ein på bussen som var ekspert på krigshistorie. Ein må bruke dei resurser ein har! Det var det mest interessante på heile turen, synes eg i grunn, siden det var så detaljert fortalt og han kunne sitt.
Tilbake til hotellet hadde vi to timer til å vandre rundt i byen og sjå. Det var en veldig koselig by, med en haug med restauranter. Middag og litt fest, så sove og opp til en ny dag i buss. Kjørte til en plass som lager Calvados, som er en blanding av eplecider og whiskey,om eg forstod han riktig. Litt dårlig engelsk med fransk aksent er ikkje så lett og forstå. Så var det smaking og retning heim med berre stopp for lunch og litt "strekke på beina"-pauser.
I løp av turen gjekk eg og Tarjei nesten tom for samtale emner. Sånn går det når ein sitter to heile dager på buss sammen og det ikkje er så mykje anna å gjere på.
Er det nokon som skal nemnast i dette innlegget her må det vere Anette. Ho planla turen for alle sammen, bookaalt og fiksaog styra heile tida. Ho hadde stålkontroll og utførte oppgaven med glans, mener nå eg. Og det er eg sikkert ikkje aleine om! *klapp klapp*

To be continued...

Nå skjer det!

Da er bagane klar, og eg mangler meir eller mindre berre å ha på meg uniformen og reise til Flyplassen, så er eg igang. Å ha ei helg heime har vore fantastisk. Å komme heim til mamma sin mat, møte folka igjen, få vere på ein skikkelig fest på puben, å det var fint. Det skal bli spennande å komme ned å få sjå. Eg skal prøve så godt eg kan å ta bilde og oppdatere undervegs. Dersom nokon ønsker å sende meg noko, har mamma og pappa adressa mi og telefonnummeret til byggingen eg bur i. Forlegningnen heiter "Trollhaugen" og er reine luksusboligen for nokon som er i forsvaret. Enerom, Internett i huset og "private" dusjen. Med det mener eg at du kan dusje aleine, men låst dør.

Her har du eit bilete av meg i uniformen min! Fy filler'n den er fin da?!

Kontramelding!

Da har eg en vanvittig nyhet å dele med dokke.. Det blir ikkje ks Norge på meg likevel. Dette er ei stor kontramelding. Eg veit eg ikkje har uttrykt at eg er så innmarig stor fan av dei, men nokon ganger må ein berre bite i det sure eplet. Er det ikkje det dei seier?

Eg skal noko mykje artigere og mykje skumlare. Det hadde seg altså sann at torsdag etter oppstilling, innlevering av våpen og litt avslapping (for første gang i historien, slappe vi av i Forsvaret, med uniform), fekk eg beskjed om at eg var nødt til å springe ned på personellavdelinga. Som sagt så gjort. Kom ned der, og vart møtt av løytnant Grieg. Han fortalte meg at det var opna seg ei stilling, grunna ein dimmisjon. Eg kjende eg blei små skeptisk til kva det var nå eg skulle bli skubbet ut i. Overraskelsen var hyggelig, og vesle Nina skal plutselig til Tyskland og arbeide for NATO. Kven hadde trudd at når eg skulle inn i Forsvaret så skulle eg klare å rote meg bort i noko sånn? Under informasjonsdagen fekk eg vite at der varså inmarig mange muligheter eg ikkje hadde vurdert i heile tatt. Så akkurat nå er eg heime på øverføringsperm, for så å reise til Geilenkirchen, Tyskland på mandag.

Når eg satte meg på flyet heim på fredagskveld, gjekk det opp for meg at, eg skal faktisk heim! Til mamma, pappa, Amanda og alle andre eg er glad i. Det var like før eg begynte å gråte.
Rekrutten er ferdig og det var en sykt bra opplevelse. Folka gjorde det bra. Fekk god kontakt med 5. Komp, mange på 5.2 og alle på 5.1. Det er snålt å tenke på at vi ikkje kommer til å vere sammen neste veke.
Noken som hugsa at eg lova å ikkje legge over? Vel... Eg har adoptert noken nye ord. Løpe, vann, lue, uke. Alt var i rein frustrasjon over å ikkje bli forstått.

Feltveke, krig og kongeskipet

Da var vi kommet tilbake fra feltveke. Himmel for eit opplegg. Sjølv om det vart meir søvn og mat enn eg trudde, var det likevel slitsomt. Når eg våkna i dag tidleg føltes det ut som eg var skikkelig fyllesjuk. Det var ikkje så kult.
Vi reiste ut til Evje på mandag, og satt på buss i ca. 4 timer. Endelig framme, så var det å drasse alt av utstyr opp på teigen vår. Det var mykje kortare enn eg hadde trudd det skulle vere, siden eg hadde sett for meg at vi skulle gå og bere på sekken i fleire Roma. Det skjedde heldigvis ikkje. Vi kom fram, fekk utlevert teltplass og kom igang med oppsetting av telt, plassering av BC og latrine, og fyrt opp i multifuelen. Så var det litt leksjon i lyd og lysdisiplin. Det var egentlig overraskande å sjå kor mykje lyd og lys kunne avsløre deg og kor godt det egentlig hørtes.
Tirsdag var det mykje leksjon. I tillegg fekk vi vite neste tjenestested. Og Menig Erviksæter skal tjenestegjøre på Kongeskipet Norge! Linn fekk sitt ønske om fregatt og er overlykkelig siden ho får ha våpen i tjenesten. onsdag begynte alvoret. Da var det litt leksjon, før feltgudstjenesta var kl . 18.00 og det var krig. Etter feltgudstjenesta fekk alle ein kopp saft og ei 200 grams sjokoladeplate. Det var virkelig ei fantastisk overrasking. Alle var overlykkelig på grunn av den sjokoladeplata. Heile onsdagsnatt og torsdag gjekk med på å observere Fi(fienden) og sitte på vaktpost. Torsdagskvelden vart det action. Vi gjekk fra grøn beredskap, (1 fyringsvakt, 1 mann på vaktpost) til gul beredskap (1 fyringsvakt 1 på vaktpost og 2 KTS( klar til strid) i telt, ganske ofte. Så blei det rød beredskap. Det vil seie 50% på stilling ( vaktpost) og 50% KTS i telt. Medan det pågikk, var lag Alfa ( mitt lag) på VKP (veikontrollpost) og det var da Fi angreip. Det var rød fis over alt, heliosane fløy over alt og det var totalt kaos. Det er det gøyaste eg har vore med på, på lenge. Det var nesten akkurat som da vi var små og leika "piom piom" i skogen. Etter set, fekk dei som ville vere med å angripe Fi med eit ildhåndgrep. Tøffaste jentene på troppen, meg og Linn var jo sjølvsagt med på dette. Det var artig å snike seg fram, prøve å ikkje lage en lyd samtidig som vi måtte bevege oss fort fram. Plutselig høre eg "piiiiiiiiiiiiip" og ser eit rødt lys som fyker opp. Vi hadde gått på en snublebluss. Alle 24 ned på bakken og nå fauk kulene. Det sa pang over alt, befalet skaut med flerskudd og vi stakkars rekruttene på enkeltskudd med ladegrep mellom kvart einaste skudd.
Etter dette, var det tre timer søvn, nedpakking av leir og buss tilbake og så var det oppskver. Pussing av multifuel, primus, vask av liggeunderlag og alt anna som vart brukt.
Det var ei kjekk, slitsom, skitten og våt veke, men alt i alt, en fantastisk tur, der du var godt kjent med alle sammen.

Det er viktig å dobbelsjekke!

Til vanlig begynner eg på jobb kl. 7. Så eg sto opp (kl. 6), laga meg niste, og var ferdig i god tid. Så begynte eg å tenke. At på jobblista, der sto eit 9 tall på ein av dagane. Det var ikkje tirsdag eller onsdag, så da måtte det vere i dag. Så derfor seier eg god natt igjen, fordi sjefen kunne fortelle meg at eeg begynner ikkje før 9.30!

Zzzzzzz